Dit is geen boek. Dit is een betoging. De daklozen nemen het woord en klagen publiekelijk de vernederingen aan die ze dagelijks ervaren, evenals het slecht functioneren van de hulp die hen geboden wordt. De daklozen zijn geen « stemlozen » meer.

Dit is geen opeenstapeling van moraliserende en beschuldigende criteria van hogerhand voor herintegratie, reactivatie of verplichte responsabilisering. Dit is een lijst met politieke eisen van daklozen zelf. Helemaal van onderuit, van de onderkant van de samenleving.

Dit is niet het zoveelste zwartgallige boek over dakloosheid. Dit is een aanklacht tegen het overleg, dat nooit wordt opgestart. Want de tijd is voorbij, beste burger, om u af te vragen wat u van daklozen kan verlangen. Het is tijd om hen te vragen wat ze van u mogen eisen en voor zichzelf mogen hopen.

Per 3 verkochte exemplaren wordt er één aan een Brusselse (pre-)dakloze geschonken.